De vingers kleuren langzaam groen
Een kleine twee weken geleden was onze tuin een witte oase, heel sereen. Geen onkruid te zien in de borders, geen oneffenheden in het gazon. Alles was strak wit als gevolg van de egale laag sneeuw. De lampjes in de tuin maakten de sfeer in de tuin ’s avonds nog idyllischer. Prachtig. En toen schoten de temperaturen opeens zo’n dertig graden omhoog. De winterse sfeer veranderende in no time in lente. De vogeltjes kwetterden vrolijker, de geur van de buitenlucht veranderde en er fladderden zelfs vlinders door de tuin.
Tsja, en dan gaat het kriebelen hè….. Wanneer kun je het gazon ook al weer bemesten, wanneer mag je de snoeischaar in vaste planten zetten? Die eerste zonnestralen en temperaturen boven de 15 graden maken je in één keer wakker. De vingers ontdooien en worden langzaam aan weer groen. Nou ja, een beetje dan, zo goed ben ik nou ook weer niet in tuinieren. Het is meer de wens dat ik het kan en het plezier dat ik beleef aan het ‘omklungelen’ in de tuin.
Maar laat ik voorzichtig beginnen. Ik zie het al gebeuren dat ik overenthousiast de snoeischaar zet in de appelboom, de lavendel, de vlinderstruik en de overige planten die in het voorjaar eerst getemd moeten worden en dat ik (lees de plantjes) vervolgens ongenadig afgestraft word met een flinke nachtvorst. Best leuk, meegaan in de lenteflow, maar als ik daarmee onze plantjes om zeep help….. Laat ik dat maar niet doen. Ik ga voor een veilige aanpak. Het leiden van de druivenranken. Hier komt geen snoeischaar aan te pas.
Online heb ik bij de bouwmarkt schroefoogjes en tyraps besteld. Normaal gesproken bekijk ik in de winkel welke opties er zijn, welke formaten, welke kleuren. Als je ze in handen hebt, dan weet je ’t. Nu moest de informatie op de site me door het keuzeproces helpen. Heel ingewikkeld was dat natuurlijk ook niet, dus hoe groot was mijn verbazing toen ik de volgende ochtend in het toegewezen tijdslot de schroefoogjes en tyraps ging afhalen. Dit waren geen schroefoogjes, dit waren levensgrote ogen. Verkeerde maat dus. De geduldige medewerkster van de bouwmarkt begreep meteen hoe de vork in de steel zat en haalde snel drie opties uit de winkel. Juist, dat was wat ik voor ogen had. Helaas mocht er niet gelijk omgeruild worden, maar als ik thuis meteen de juiste schroefoogjes online bestelde kon ik ze vanmiddag nog wel ophalen. Zo gezegd zo gedaan. En ’s middags kon ik met het juiste formaat oogjes aan de slag. Heerlijk in het zonnetje, wat wordt een mens daar blij van. De druif piekt nergens meer een verkeerde kant op, maar wordt met onopvallende, zwarte schroefoogjes en bijpassende, zwarte tyraps netjes langs de paal van de overkapping geleid. Goed gedaan, vind ik zelf!
Op het terras staan inmiddels verschillende voorjaarsbollen in bakken en manden op het punt van uitkomen. Laat die lente maar komen! Mijn (licht)groene vingers tintelen….
Februari 2021
