Nesteldrang

Wat een belevenis, een merelnest in de tuin. Gekwetter in grote hoeveelheden decibellen, kilo’s wormpjes en een tuin die drukker lijkt dan Schiphol met al dat af- en aangevlieg. Je zou er een blog over kunnen schrijven….

Dit jaar hadden we voor de tweede keer op rij een merelnestje in de tuin. Vorig jaar is het productieproces helaas vroegtijdig beëindigd, op een ochtend vonden we namelijk twee kapotte eierschalen en het stoffelijk overschot van een babymereltje in ons gazon. De eksters hadden deze battle gewonnen …

Dit jaar probeerde het merelpaartje het opnieuw in onze tuin. Ze hadden een wijze les getrokken uit het nestelproces van vorig jaar en bouwden hun nestje op een andere plek. Goed beschut, ergens in de klimop achter onze appelboom. Papa en mama merel vlogen af en aan met takjes, strootjes, blaadjes en modder en binnen no-time was het nest klaar.
Geduldig hielden we de boel in de gaten en die ene ekster die zich in onze tuin waagde werd door ons met veel kabaal weggejaagd. Alles voor de mereltjes. Af en toe keken we stiekem in het nest als paps en mams merel allebei op jacht waren naar eten. Na de eerste check, waaruit bleek dat er vier eitjes en één minimereltje in het nest lagen, ontdekten we een dag later twee (nog) niet uitgekomen, blauwgespikkelde eitjes en drie net uit het ei gekropen babymereltjes. En dat betekende werk aan de winkel voor papa en mama merel! Ze  haalden overal en nergens wormpjes vandaan en vulden de wijd openstaande bekjes vol continu. De babymereltjes kwamen niks te kort.

De kleintjes groeiden als kool en een aantal dagen geleden vlogen ze uit, ze pasten niet meer in het nest. Als je de toelevering van al die wormpjes vertaald ziet in volle en levendige mereltjes, dan verandert je beeld van wormen ook wel. Het zijn niet alleen maar kronkelende sliertjes, ze bestaan kennelijk uit de volledige merel-schijf-van-vijf;).
De ukjes kwamen de eerste dag nog niet veel verder dan de grenzen van onze tuin en hipten heel schattig via de borderbak naar de klimop. Af en toe waagden ze zich op ons terras en soms vlogen ze ineens naar de dakrand voor een groots uitzicht. Uiteraard verdeelden de drie jonkies zich goed over de verschillende hoeken van de tuin, dus papa en mama merel waren steeds op zoek naar hun kroost. Nu zijn ze de grote, gevaarlijke wereld ingetrokken en mogen ze zelf op zoek naar wormpjes. Het hoofdstuk van dit nestje is afgesloten.

Vandaag is ons merelpaartje aan hun tweede leg begonnen. Het proces begint weer opnieuw. Hopelijk kunnen we het gekwetter, het voederen en het verweer tegen indringers nogmaals van dichtbij meemaken. Het is een hele belevenis.