Wintergeluk

Hé Anita,

Wat een witte wereld hè? Het heeft toch iets magisch, al dat wit. Mijn dochter stond bij het eerste sneeuwvlokje al te stuiteren. Als er iemand dol is op sneeuw, dan is zij dat wel! We hebben lekker door de sneeuw gebanjerd. Hilariteit alom natuurlijk wanneer iets niet een stoep bleek te zijn maar een bult sneeuw. Sta je opeens tot halverwege je kuiten in het witte poeder. Heerlijk.
En sneeuwbalgevechten. Je kunt er met al die sneeuwpoppen en iglo’s die overal zijn gebouwd een heel tactisch spel van maken. Mijn kind ging helemaal los ;). Nu hebben we chocolademelk in overvloed, dus die komt zeker van pas.

Gelukkig hadden we ons konijnenpaleis afgelopen zaterdag min of meer sneeuwproof gemaakt. Ze waarschuwden voor harde, koude wind, en daarom hebben we voor de zekerheid een extra plaat als beschutting tegen de achterkant van het hok bevestigd. De zijkant hebben we na de eerste sneeuwval ook maar aangepakt. Het leek wel of de sneeuw zowel horizontaal, diagonaal als verticaal door de lucht heen ging. Mijn man had de plaat tegen de achterkant heel solide met schroeven vastgezet. Wij, lees mijn dochter en ik, hebben voor de zijkant gewoon dat wat voorhanden was toegepast: sneeuw. Een zijplaat met een hele bult sneeuw er tegenaan gaat nergens heen. Voorlopig gaat het toch niet dooien, dus ik denk dat deze constructie best betrouwbaar is. Zo doen wij vrouwen dat!

En wat zijn jullie van plan in deze bijzondere temperaturen? Ik denk dat de berichtjes in jouw ‘wij blijven buiten zwemmen’-appgroep niet over buiten zwemmen gaan…..

Groetjes,
Eva

P.S. Oh jemig, ik zie net de verwachte nachttemperaturen voor eind deze week. Die liggen wel heel erg onder nul. Ik denk dat we, lees mijn man, toch maar een tijdelijk binnenhok voor in de garage in elkaar gaan knutselen.
 

Hé Eva,

Wat zijn jullie weer goed bezig! Meestal krijg ik bij “barricade acties” toch wat negatieve gevoelens. Maar als ik lees hoe jullie dit hebben uitgevoerd bij het konijnenhok, vind ik dit toch wel heel liefdevol.

Ja, de sneeuw is prachtig. Bij ons achter is het helemaal tegen de pui gewaaid. Dat verlicht ook gewoonweg het huis. Gister kwam onze oudste uit bed en die werd bijna verblind. Als nachtbraker (die tegenwoordig noodgedwongen na 21 uur thuis zit) kan hij zoveel licht gewoon niet verdragen. Ook valt nu extra op dat er her en der bij ons ook wel wat klusjes gedaan kunnen worden, maar ik wil nu vooral genieten van het weer en mijn hele lijf schreeuwt: “Lekker naar buiten!” Ik begrijp jullie gebanjer in de sneeuw dan ook volledig. Ik word er ook druk van en zo’n dwarrelende vlokje is daarentegen ook weer heel rustgevend.  

Onze kat wil ook naar buiten. Als hij voor de pui staat te miauwen dan geven de kinderen hem met liefde nog een klein “boogzetje” en belandt het beestje met zijn volledige poten in de sneeuw. Ik vraag me nog steeds af wie hier het meeste plezier aan beleeft.

En toen las ik het berichtje op EenVandaag waarin werd aangegeven dat dit zo maar eens de laatste echte winterperiode kan zijn. Dan word ik toch een beetje gek en heb ik het gevoel dat we er nu uit moeten halen wat er in zit. We hebben al het één en ander bedacht:

• Sneeuwduik met bikini
• Een glijbaan richting de pui maken en zo naar binnen glijden
• Skiën vanaf een nader te bepalen bergje
• Een wandeling door de sneeuw met onderweg glühwein
• Winterbarbecue
• IJspretfeestje
• Langlaufen

Nog een paar dagen te gaan, eens kijken welke ik kan afstrepen van deze “ice bucket list”. En anders maar zaken combineren. Langlaufen met glühwein lijkt me ook gezellig.

En ja het zwemmen in buitenwater staat stil, maar ik kom op deze wijze wel aan mijn portie kou.

Groetjes,
Anita